به نقل از «عصر ایران»

یک سرگرمی ناب دیگر از دنیای «ماروِل»

تاریخ انتشار: ۱ فروردین ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۴۶۳۰۵۸۶

   عصر ایران؛ خشایار پارسا- ماروِل با فیلم تازه‌اش «مرد عنکبوتی؛ راهی به خانه نیست-Spider-Man: No Way Home 2021)   یک نقطۀ عطف دیگر در پروندۀ کارهایش به ثبت رساند (مارول استودیوز، استودیوی سازندۀ فیلم‌هایی است که دنیای سینمایی مارول را شکل می‌دهند؛ دنیایی از اَبَر قهرمان‌هایی تازه - به نسبت ابرقهرمان‌های قدیمی همچون سوپرمن و بتمن که در انحصار شرکت فیلم‌سازی دی‌سی هستند - که بر پایه شخصیت‌های کتاب‌های تصویری یا کمیک‌های «مارول کامیکس» ساخته می‌شوند).

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

  فیلمِ ابرقهرمانی یادشده چهارمین فیلم از فاز چهارم و بیست‌وهفتمین فیلم در دنیای سینمایی مارول و دنبالۀ فیلم‌های «مرد عنکبوتی؛ بازگشت به خانه» (۲۰۱۷) و «مرد عنکبوتی؛ دور از خانه» (۲۰۱۹) است که در آنها تام هالند نقش مرد عنکبوتی را ایفا می‌کند.

  جهانِ مارولی و پیچیدگی شخصیت‌ها و داستان‌هایش به نظر من نوکِ داستان‌گویی در تمدن مدرن به‌شمار می‌رود و فراموش نکنیم هنر مدرن، به خلاف اقتصاد و به‌ویژه‌ سیاست آن، دستاوردهای مفیدی برای بشر داشته و می‌بایست برای حضور خودمان در این جرگه به آنها توجه داشته باشیم.

   پیش از این مارول چندین نوآوری انجام داده بود که برخی از آنها، به صورتی ابتدایی‌تر، تنها در تمدن ایرانی رخ داده بود که در دوران خودش، و حتا تا پیش از برآمدن تمدن مدرن، پیچیده‌ترین تمدن و برآمده از غنی‌ترین تاریخ بود.

    نخست گرد هم آوردن قهرمانان در داستان‌هایی یگانه و سپس زاده شدن داستان‌های کناری از شخصیت‌های فرعی، چیزی که امروزه برای فیلم‌ها و سریال‌هایی که با استقبال روبه‌رو شوند، به گونۀ پیش‌درآمد یا اسپین‌آف، تبدیل به یک رویه شده است و ما مثلا در مورد شخصیت معروف داستانی‌مان، رستم، همین وضعیت را داشتیم که نویسندگان مختلف داستان‌های دیگری را حول شخصیت‌های پیرامونی داستانِ اصلیِ او، مثلا دختر یا پسرش، به رشتۀ تحریر درمی‌آورند.

   اما مهم‌تر از همه این که خط داستانی مارول دیگر به عقب برنمی‌گردد و مثلا بر خلاف داستان‌های ابرقهرمانی پیشین که ما در دوره‌های زمانی مختلف نسخه‌هایی متعدد از بتمن را داشتیم که هر کارگردانی از نگاه خود همان داستان‌های پایه را تکرار می‌کرد اینک در داستان‌های جدید مارول ارجاع به رویدادهای قبلی را می‌بینیم و با وجودی که قهرمانان گاه در داستان‌هایی جدا می‌شوند و باز خط داستانی خودشان را دارند اما پیوندشان با داستانِ کلانِ کلی قطع نمی‌شود و مثلا رویداد «جنگ ابدیت»، انگار که واقعا رخ داده باشد، جزئی از پس‌زمینۀ فیلم‌ها و سریال‌های جدید شده است.

   سرانجام آن‌که ابرقهرمانان مارولی می‌کوشند با شخصیت‌های منفی داستان سخن بگویند و صدالبته استدلال‌های آن شخصیت‌ها هم به نسبت گذشته قابل دفاع و منطقی‌تر شده است؛ چیزی که جرقه‌اش را در قسمت‌های آخر انتقام‌جویان دیدیم، و نیز در زن شگفت‌انگیز ۱۹۸۴ (۲۰۲۰)، که البته از آنِ دی‌سی است و در آن قهرمان یک گام پیش نهاده و سبب تغییر شخصیت منفی شده بود؛ و اکنون نیز صورت کامل‌ترش را در مرد عنکبوتی تازه شاهد هستیم. این، یکی از کاستی های بزرگ قهرمانان جهان مدرن بود که توان گفت‌وگو با دیگری را نداشتند - و حتا فراتر از آن همیشه برایم سوال بود که اگر بیگانه‌ای، اژدهایی، روحی یا هر چیز فراطبیعی که توان گفت‌وگو دارد چرا نکوشیم با او گفت‌وگو کنیم که احتمالا به ضعف استدلالی و خردمندی بازمی‌گردد، چیزی که قهرمانان قدرتمند جهان مدرن، احتمالا به پیروی از شخصیت‌های سیاسی‌شان!، فاقد آن بودند. این موضوع، به ویژه در این فیلم، گویای آن دیدگاه کهن ایرانی است که افراد خودشان مقصر نیستند و آن اندیشه‌ی بدشان است که می‌بایست هدف قرار بگیرد، همچنان که بزرگان و عارفان ما هیچ‌گاه از خداوند خواهان مرگ کسی نبودند، بلکه می‌خواستند تا او به راه راست هدایت شود.

   در فیلم اخیر، جدا از تکمیل موردهای گفته‌شده، به ویژه نکتۀ آخر که به یک نقطه‌عطف می‌رسد، نوآوری دیگری که به روال داستان افزوده شده است آورده شدن مردان عنکبوتیِ پیشین به داستان - با ترفند آن که از جهان خودشان آورده شده‌اند - بود که برای دوست‌داران‌شان لذت‌بخش است؛ برای نمونه، خودم توبی مگوایر را، به خاطر چهره‌ی جذاب کودکانه‌اش و داستان قوی‌تر فیلم‌هایش، در این نقش بسیار بیشتر از دو هنرپیشه‌ی بعدی می‌پسندیدم.

   برای آنهایی که پیش از این پی‌گیرِ این مجموعه داستان‌ها نبودند پیشنهاد می‌کنم در این روزهای شادِ تعطیل و برای ارتباط گرفتن با شخصیتِ قهرمانان همۀ فیلم‌های مارولی را از آغاز بنگرند که جز ۲۷ فیلم، پنج شش مجموعۀ تلویزیونی کوتاه را هم در بر می‌گیرد؛ سرگرمی خوبی است به ویژه اگر قصد دارید ارتباط تان با جهان فرزندان یا نسل بعدی قطع نشود!

   گفتنی است، فیلم‌ها از برگردان‌ها و دوبله‌های خوبی هم برخوردار ند که به لطف شبکه‌های پخش فیلم به سرعت هم صورت می‌گیرد! مثلا همین فیلم آخر که نسخۀ ویدیویی‌اش به تازگی منتشر شده از قبل‌تر، از هنگام پخش سینمایی، دوبله شده بود و این به نظرم تنها موردی است که ما از جنگ سردمان با آمریکا سود برده‌ایم و فیلم‌های تازه به سرعت و با کیفیت بالا و دوبله‌شده، و اگر بخواهیم بدون سانسور، در دسترس‌مان هستند در حالی وگرنه با این وضعیت اقتصادی کنونی خرید هر فیلم چند صد هزار تومان برایمان هزینه در بر داشت!

   فیلم «مرد عنکبوتی راهی به خانه نیست»، هم‌چون دیگر فیلم‌های این سبک و از آنجا که مخاطب شان نوجوانان هستند و خانوادگی به شمار می‌روند، صحنه‌های غیرعُرفی برای ما ندارند و نسخه‌های سانسورنشده‌شان را هم می‌توان با خیال راحت از نظر گذراند.

منبع: عصر ایران

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۶۳۰۵۸۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

۱۲ اردیبهشت در دنیای علم چه خبر؟

به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا، تاریخ علم مملو از رویدادهای مهمی است که نوآوری‌ها، کشف‌ها و حتی زادروزها و درگذشت‌های دانشمندان و مخترعان تاثیرگذار جهان را در برمی‌گیرد. در این تقویم علم، وقایع مهم مصادف با امروز ۱۲ اردیبهشت برابر ۱ می را ورق می‌زنیم.

***

نمک یددار

۱ می ۱۹۲۴ میلادی برابر با ۱۲ اردیبهشت ۱۳۰۳ خورشیدی، اولین نمک خوراکی یددار در خواربارفروشی‌های ایالت میشیگان ایالات‌متحده به فروش رسید. نمک سفره حاوی ۰.۰۱ درصد یدید سدیم به‌عنوان یک مکمل غذایی است، زیرا مصرف کافی ید باعث کاهش بروز گواتر (تورم عمده غده تیروئید در گردن) می‌شود. با اصرار انجمن پزشکی ایالت میشیگان و طرحی که ازسوی دیوید موری کاوی آغاز و رهبری شد، شرکت نمک مورتون ردی از ترکیب ید را در محصولات نمک سفره خودش پذیرفت که ابتدا با بی‌میلی همراه بود اما تا پایان همان‌سال مصرف بازار ملی را تامین کرد. دیوید مارین، آسیب‌شناس آمریکایی طی آزمایشی که بین سال‌های ۱۹۱۷ تا  ۱۹۲۲ روی گروه بزرگی از دختران مدرسه‌ای انجام داد ارزش قابل توجه ید را در کاهش بیماری گواتر نشان داد. مارین بعدها در سازمان جهانی بهداشت روی استفاده از ید در نمک کار کرد و مزایای آن را بیشتر گسترش داد.

آسپرین

۱ می ۱۸۹۹ میلادی برابر با ۱۲ اردیبهشت ۱۲۷۸ خورشیدی، شرکت داروسازی آلمانی بایر داروی آسپرین را به‌صورت پودر معرفی کرد. این دارو را یک محقق همان شرکت، به نام فلیکس هافمن در ۱۰ آگوست ۱۸۹۷کشف کرد. هافمن که به‌عنوان شیمی‌دان در شرکت داروسازی بایر آلمان کار می‌کرد در جست‌وجوی یافتن مسکن بهتری برای روماتیسم مزمن پدرش بود که آن را جایگزین استفاده از اسیدسالیسیلیک کند که طعم بدی داشت و باعث ناراحتی معده می‌شد. در ۱۰ آگوست ۱۸۹۷ او با استیل‌کردن اسیدسالیسیلیک با اسیداستیک، یک مشتق به نام استیل‌سالیسیلیک‌اسید تشکیل داد. آزمایش‌های شرکتی نشان داد که این داروی ایمن و موثر برای تسکین درد و کاهش تب است و می‌تواند به‌عنوان داروی ضد التهاب استفاده شود. از سال ۱۸۹۹ این ماده با نام تجاری آسپرین به بازار عرضه شد. نام هافمن در حق ثبت اختراع وجود دارد و او رئیس بخش بازاریابی این دارو شد، اما هیچ سهم مالی از موفقیت جهانی آن دریافت نکرد. بعدها در اول ژانویه ۱۹۱۵ آسپرین به شکل قرص معرفی شد.

قمر سیاره نپتون

۱ می ۱۹۴۹ میلادی برابر با ۱۲ اردیبهشت ۱۳۲۸ خورشیدی، جرارد کویی‌پر دومین قمر یافت‌شده نپتون با نام نیرید را که خارجی‌ترین و سومین قمر بزرگ شناخته‌شده این سیاره است کشف کرد. قطر نیرید ۳۴۰ کیلومتر، نیم‌محور بزرگ چرخش آن به دور نپتون ۵میلیون و ۵۱۳هزار و ۸۱۸ کیلومتر، دوره مداری آن ۳۶۰.۱۴ روز، انحراف مداری ۷.۰۹۰ درجه و خروج از مرکز آن ۰.۷۵۰۷ است. نام نیرید از پریان دریا شامل ۵۰ دختر نرئوس و دوریس که ساکن اعماق دریای اژه و دریای مدیترانه بودند و همراه با پدرشان درون غارهای نقره‌گون زندگی می‌کردند اشاره دارد. کویی‌پر، اخترشناس هلندی‌آمریکایی علاوه‌بر نیرید، میراندا، قمر اورانوس را هم کشف کرد.

بیماری میناماتا

۱ می ۱۹۵۶ میلادی برابر با ۱۲ اردیبهشت ۱۳۳۵ خورشیدی، مدیر بیمارستان کارخانه شرکت چیسو در شهر میناماتا به مقامات محلی بهداشت عمومی «شیوع بیماری ناشناخته‌ای را در دستگاه عصبی مرکزی» را گزارش کرد. این روز بعدها در تاریخ ژاپن به‌عنوان سالگرد رسمی کشف این بیماری اعلام شد. درپی این اعلام، پژوهشگران دانشگاه کوماموتو دریافتند که عامل بیماری مسمومیت غذائی در اثر فلزات سنگین است و پس از مدتی کشف شد که عامل اصلی بیماری میناماتا مصرف مواد غذائی آلوده به جیوه آلی است. علایم این بیماری با مشکلاتی در راه رفتن، حرف زدن، بینائی، شنوائی، بی‌حسی اعضای بدن، گرفتگی عضلانی و همچنین ازدست دادن هوشیاری و تعادل در ساکنین میناماتا همراه بود.

 

انتهای پیام/